Het zorgen zit in de familie: moeder en dochter in de kraamzorg

‘Zorgen voor’ zit vaak in de familie. Zo ook in de kraamzorg waar zowel moeder Jellie en dochter Dirkje als moeder Baukje en dochter Manon, over vertellen.

Jellie en Dirkje, hoe zijn jullie de kraamzorg in gerold?

Jellie: “Kraamzorg zit wel in ons bloed. Beppe was vroeger baakster en ook mijn moeder was kraamverzorgster.”

Jellie doet nu de opleiding voor kraamverzorgende. Haar dochter is in 2017 gestart als kraamverzorgende. Bijzonder dus: moeder in opleiding en dochter die al kraamverzorgende is. Jellie: “6 juni heb ik mijn laatste schooldag. Dan hoop ik volledig aan de slag te kunnen.” Dirkje: “Ik ben trots op mijn moeder dat ze de opleiding is gaan doen na zoveel jaar uit de schoolbanken te zijn geweest.”

Jellie: “Ik had eerst mijn eigen bedrijf in kinderkleding (online en op markten), vervolgens heb ik in de thuiszorg gewerkt en ben ik mantelzorger geweest voor mijn ouders. Ook heb ik vijf jaar op de kleinkinderen gepast. Het stukje zorgen en kinderen zat dus altijd al in het werk dat ik heb gedaan.”

Dirkje: “Op aanraden van anderen ben ik de kraamzorg ingegaan want: ‘jij bent zorgzaam’ zeiden ze. Ik heb eerst diermanagement gedaan en 1 jaar journalistiek maar dat was het toch niet. Vervolgens ben ik de opleiding kraamzorg gaan doen. Nu heb ik van mijn hobby mijn werk gemaakt.”

Wat vinden jullie zo mooi aan het kraamzorgvak?

Dirkje: “Elke keer kramen is weer anders. Ik vind het mooi dat je de gezinnen mag vertroetelen en verzorgen en dat je ze ziet groeien in het ouderschap. Het is een eer om er bij zo’n intiem moment in een mensenleven bij te morgen zijn. Dat heeft iets magisch.” Jellie: “Vooral bij een eerste kind zie je nog veel onzekerheid maar na drie dagen zie je ze groeien. Dat is mooi.” Dirkje: “Ik heb drie keer bij mijn zus mogen kramen. Dat was erg bijzonder. Ook bevallingen blijven bijzonder.”

Geven jullie elkaar ook tips en adviezen?

Dirkje en Jellie: “We overleggen wel eens met elkaar en geven elkaar tips en adviezen. Het is mooi om ervaringen te delen met iemand die je begrijpt. We moeten wel oppassen dat we, als we met een hele groep mensen zijn, het niet de hele tijd over werk hebben.”

De dames hebben wel eens samengewerkt waarbij Dirkje Jellie’s begeleider was. Ze vonden het bijzonder om samen op pad te gaan maar hebben niet aan het kraamgezin laten merken dat ze moeder en dochter waren, om de professionaliteit te kunnen waarborgen.

Omdat Jellie nu de studie doet, komen er bij Dirkje ook weer dingen naar boven. Dirkje: “De KIO’s  (Kraamverzorgenden in opleiding) houden je scherp.” Jellie: “Het is fijn dat als ik ergens mee zit, ik Dirkje altijd even kan bellen of appen.”

Ook Baukje en Manon werken allebei in de kraamzorg.

Baukje werkt sinds 1 september 2020 bij ons. Ze zegt over haar dochter: “Manon had altijd al wat met kinderen. Op school zeiden ze al over haar: ‘een kleuterjuf in de dop’. Dus dat ze in mijn voetsporen zou treden had ik al verwacht.”

Manon is in september 2022 gestart met de opleiding en is als het goed is in november 2023 klaar. “Daarvoor werkte ik in de kinderopvang maar daar miste ik de uitdaging. Mam kwam altijd met leuke verhalen over de kraamzorg dus dat sprak mij altijd al wel aan.”

Moeder en dochter hebben nog nooit samengewerkt maar dat lijkt ze wel heel erg leuk.

Waarom ligt jullie passie bij de kraamzorg?

Baukje: “Het mooie aan de kraamzorg vind ik dat ouders in het begin nog niks weten. Ze zijn dan nog erg afhankelijk en hangen aan je. Maar…aan het einde van de week hoor je ze vaak zeggen ‘we redden ons wel’. Dat is zo mooi om te zien, die groei. Ook bijvoorbeeld als de borstvoeding in het begin lastig gaat maar dat dit ook steeds begint te lopen.”

Manon: “Hoe onzeker ze in het begin zijn, hoe zekerder de ouders worden naarmate de kraamweek vordert, het is mooi om onderdeel van dit proces te mogen zijn!

Baukje: “Ik heb ook wel geleerd anders te oordelen. Daar bedoel ik mee dat je allerlei soorten mensen hebt die in verschillende situaties zitten. Je moet mensen in hun waarde laten.”

Manon: “In het begin vond ik het nog wel spannend omdat je niet wist bij welk gezin je terecht komt. Nu heb ik dat niet meer. Steeds weer die afwisseling, niet weten waar je terecht komt en die uitdaging, dat vind ik mooi.”

Manon vraagt wel eens tips aan haar moeder, toch even die controle soms . Manon: “Daarnaast loop ik elke keer weer met een andere kraamverzorgende mee en van iedereen neem ik wel wat mee qua leerpunten.”

Dat Manon voor Isis Kraamzorg werkt en Baukje voor Kraamzorg Het Groene Kruis (beide een label van dezelfde organisatie), is puur omdat Baukje in Groningen woont en Manon in Friesland.